Ontkenning

Enige tijd terug heb ik de film “Das Lehrerzimmer” gezien in het filmhuis.

Op een middelbare school wordt regelmatig geld gestolen. Een leerkracht besluit haar laptop met de camera aan open te laten staan op een tafel. Aan de tafel staat een stoel met haar jas erover. Op de beelden zie je duidelijk dat er een arm richting de portemonnee in de jas gaat en er geld uithaalt. Deze persoon draagt een unieke witte bloes met gele sterren. Deze bloes behoort aan de receptioniste. Er wordt haar een voorstel gedaan, het geld terug te geven, het niet meer te doen en het zal niet bekend gemaakt worden. Zo wordt haar een kans geboden om haar baan te behouden en gezichtsverlies te voorkomen.

Ze weigert, haar gezicht was immers niet in beeld, dus er is te weinig bewijs. Toch is zij de enige die deze specifiek uitziende bloes draagt.

Ze meldt zich ziek, haar zoon moet van school veranderen vanwege agressief gedrag (gepest door leerlingen i.v.m. zijn moeder).  Ze komt in de ziektewet en verliest haar baan. Ze heeft een hele hoge prijs betaald om haar schaduwkant in het donker te laten. Het was ondraaglijk voor haar om toe te geven dat ze geld stal. Het kwam niet overeen met het beeld dat ze van zichzelf had.

Deze film raakte mij, het vraagt zoveel moed om toe te geven dat er ook minder mooie kanten aan je zijn, net als bij mij, net als bij jou. 
Vaak zijn het ook de omstandigheden die je aanzetten tot het doen van dingen die minder fraai zijn. 

Gezien vanuit systemisch werk schuilt in ieder mens een dader en een slachtoffer. Als je dit volledig kunt aannemen, kun je ook eigenaarschap nemen voor je schaduwkanten en druk je ze niet weg, maar kijk je ze aan en laat je er licht op schijnen. 

In deze film wilde haar overlevingsmechanisme haar ideale zelfbeeld beschermen door te ontkennen. Hierdoor miste ze de handuitreiking van de school om haar fouten te herstellen. Ervan uitgaande dat ze het daadwerkelijk heeft gedaan in dit verhaal. 

Durf jij jouw schaduwkanten onder ogen te zien?

Disclaimer:

Mijn blog kan misschien wat stellig overkomen. Dit doe ik bewust ter verduidelijking van het verhaal. Ik heb uiteraard de waarheid niet in pacht, alles is subjectief.